Regelmatig stil worden helpt om je te realiseren wat echt belangrijk voor je is en hoe je wilt leven. Regelmatig bezig zijn in de natuur maakt je duidelijk dat je als mens een onderdeel bent van alles wat leeft op deze aarde.
Kom meedoen!
• ZIN wandelinge op dinsdagavond en vrijdagochtend
• Cursus Natuurfotografie
• Cursus Soulfulness
• Creatieve ontmoetingsochtenden 1x per 2 weken op dinsdagochtend
Sinds twee en half jaar zijn we actief als Zin in Groen, Centrum voor Groen en Gelovig Leven voor Krimpen a/d IJssel.
Zoals we schreven:
Hoe laad jij je op? Waar vind je inspiratie en wat helpt je om je tijd zinvol in te richten? Bij ons ben je welkom om te komen ontspannen en met elkaar te ontdekken hoe je wilt leven.
Velen van jullie reageerden op deze uitnodiging. We startten met twee kern activiteiten: de zin wandelingen en daarnaast het maken van een stiltekastje en natuurlijk de Zin in Groen tuin, door Jacqueline zo mooi aangelegd en onderhouden als een gastvrije plek. Daarnaast mooie activiteiten als moestuinieren met hart en ziel en kookworkshop met wilde groenten uit de natuur en alle inspiratie die uitging van onze mooie website. Het tweede jaar breidden we de zin- wandelingen uit met ook wandelingen op de dinsdagavond. Daarnaast hadden we de cursus soulfulness, bewust leven vanuit je ziel, natuurlijke crea workshops, natuurfotografie, herfst-adventskransen maken, de pelgrimsreis naar Assisi en met als grootste activiteit de verwonderdag op 18 mei met tal van creatieve, spirituele en duurzame workshops, waar vele organisaties aan meewerkten.
Het was fijn om vanuit de kerngroep met Michaela Legerstee, Astrid Hofstra, Jacqueline Snijders en Corinne Groenendijk te merken hoezeer ons verlangen om te komen tot een duurzame en aandachtige leefstijl bij velen een snaar raakte. Velen in en rond Krimpen zijn op hun eigen manier bezig dit vorm te geven in hun leven. Daarnaast zijn er ook vele initiatieven zowel op het gebied van zingeving als duurzaamheid en hebben we veel enthousiasme ontmoet om samen een activiteit te organiseren. Wij zijn er diep van overtuigd dat dit waardevolle zaken zijn en zullen blijven de komende jaren.
Nu Corinne vertrekt naar Maarssen, waar ze een nieuwe werkplek heeft gevonden, zetten we een pas op de plaats. Omdat werk en prive de nodige tijd en aandacht van ons vergt, willen we de komende tijd onze activiteiten in afgeslankte vorm doorzetten. Er komt een boekje rondom duurzaam en gelovig leven geïnspireerd door Franciscus van Assisi, de website blijft een plek om inspiratie te zoeken en vinden en ook de tuin en de maandelijkse zinwandelingen zullen voortgang vinden. Wie weet zullen we Zin in Groen weer nieuw leven inblazen over een tijdje, want het thema houdt ons hart.
We willen jullie bedanken voor alle vriendschap en inspiratie die we mochten delen.
Wie nog een keer mee wil doen nodigen we graag uit voor onze laatste wat grotere activiteit:
Herfst- adventskransen maken, komende zaterdag van 14- 16.30u in het Onderdak
Of bij de zinwandeling op 3 december om 19.30u vanaf de volkstuinen.
Vanaf januari ben je welkom bij de zinwandelingen, op de website, of in de Zin-in -Groen tuin, Volkstuinvereniging de Amateur nr. 12
Op maandag 13 mei vertelde Corinne op Radio Rijnmond voor het programma “Ik organiseer iets” over de Verwonderdag van a.s. zaterdag. Luister het interview hier terug!
“Gaia is God niet, maar de natuur heeft wel iets heiligs”
Beeld door: JS/RV
De ecologische crisis heeft direct te maken met hoe wij denken over de relatie tussen mens en natuur. Hoe wordt er vanuit religieuze, spirituele en filosofische tradities gereageerd op het klimaatvraagstuk? En bieden zij ook inspiratie voor een duurzame manier van leven? Nieuw Wij interviewt mensen die zich vanuit hun levensbeschouwelijke overtuiging inzetten voor een duurzame wereld. Vandaag: Marjolein Tiemens
“Ik verbaasde me erover dat er in de kerken helemaal geen aandacht was voor duurzaamheid. Op zondag tijdens de dienst wordt er gepraat over ‘zorg voor de schepping’, maar dat koppelen aan: ‘ik ga minder met de auto’, dat besef was er gewoon niet.”
Om dit bewustzijn te vergroten en haar geloofsgenoten te stimuleren tot duurzaam gedrag, besloot de katholieke Marjolein Tiemens-Hulscher vijf jaar geleden te stoppen met haar werk als plantenveredelaar en zich volledig te richten op haar onderneming ‘GroenGeloven.’ Naast het bijhouden van een online blog, geeft ze cursussen en lezingen over de relatie tussen geloof en duurzaamheid. Bijvoorbeeld over de ‘groene’ encycliek van paus Franciscus: Laudato Si’ (2015). Of over de ‘tien geboden voor het milieu’, gebaseerd op het werk van de vorige paus, Benedictus XVI.
Ook voor praktische workshops draait ze haar hand niet om. Zo leert ze geïnteresseerden een herbruikbare bijenwasdoek te maken waarin je etenswaren kunt bewaren. De bijenwasdoeken verkoopt ze ook. Als ik haar bezoek in het rijtjeshuis in Driebergen waar ze met haar gezin woont, heeft ze net weer een stapeltje klaar. Ze strijkt er bijenwas en jojobaolie in: “beiden hebben antibacteriële eigenschappen, daarom kun je de doeken wel tien maanden gebruiken. Zo heb je geen plastic zakjes of folie meer nodig!”
In de kerk is duurzaamheid lang een ondergeschoven kindje geweest, hoe kan dat?
“Dat is een goede vraag. De relatie mens-God en mens-mens heeft altijd centraal gestaan. Paus Franciscus heeft in zijn encycliek gezegd: de relatie mens-aarde is net zo belangrijk. Op een retraite over de encycliek kwam ik iemand tegen die met zijn werkgroep tot de conclusie was gekomen dat naast de geboden ‘heb God lief’ en ‘heb uw naaste lief’, er ook een gebod zou moeten zijn: ‘heb de aarde lief’. Ze hebben dit voorgelegd aan bisschop De Korte en hij was het er helemaal mee eens. ‘Maar we kunnen de Bijbel moeilijk gaan aanpassen’, zei hij.”
“Naast het gebod ‘heb God lief’ en ‘heb uw naaste lief’, zou er ook een gebod moeten zijn ‘heb de aarde lief’.”
Wat is de christelijke visie op duurzaamheid?
“Dat verschilt. Voor mij is de schepping een geschenk van God, waar we goed voor moeten zorgen. We staan niet boven de planten en dieren, maar er tussenin. Ze zijn onze medeschepselen. We zijn als mens wel bijzonder, want we zijn naar Zijn beeld geschapen. En omdat God liefde is, is het onze roeping om die liefde te weerspiegelen in een liefdevolle relatie met de aarde. Die is wederkerig: de aarde geeft ons zo ontzettend veel, dat kan alleen als wij ook iets teruggeven.”
Dat is één houding die binnen het christendom voorkomt. Aan de andere kant heb je het idee dat de mens boven de natuur staat en er mee mag doen wat hem goeddunkt. In Genesis 1,28 krijgt de mens de opdracht de aarde te ‘onderwerpen’ en over de schepselen ‘te heersen’. Het christendom wordt daarom vaak verweten bij te dragen aan de niet-duurzame exploitatie van de natuur.
“Lynn White zette dat in 1967 heel helder uiteen: volgens hem is het christendom medeschuldig aan de ecologische crisis. Het idee van heersen over de schepping zorgde ervoor dat de mens zich ging afscheiden van de natuur en dat we haar naar onze hand gingen zetten. Het leidde ook tot geloof in een maakbare wereld en oneindige (technologische) vooruitgang: heel rechtlijnig, altijd maar meer en beter.
Er zijn nog steeds christenen die zo denken. Bijvoorbeeld bevindelijk gereformeerde boeren die er echt van overtuigd zijn dat ze goed voor de aarde zorgen door met behulp van kunstmest en bestrijdingsmiddelen zoveel mogelijk voedsel voor de mensen te produceren. Ook zijn er christenen die de Bijbel letterlijk nemen: ‘God heeft ons een nieuwe hemel en een nieuwe aarde beloofd, dus het maakt niet zoveel uit wat we er nu mee doen’, zeggen ze dan.
Gelukkig zijn er – steeds meer – stromingen in het christendom die het anders zien. Paus Franciscus bijvoorbeeld, zegt dat je ‘heersen’ moet begrijpen in de context van het scheppingsverhaal. Daarin is sprake van een harmonieuze wereld. Het gaat niet om overheersen, maar om behoeden, begeleiden, bewaren. God is aanwezig in de schepping: ‘Gij zijt in alles diep verscholen, in al wat leeft en zich ontvouwt’, zingen we in de kerk. Dat vind ik een mooi beeld. Als we in die verwondering gaan staan is het niet meer dan logisch om goed voor de aarde te zorgen.”
Op je blog verwijs je naar ecotheoloog Sallie McFague. Zij zegt: ‘we moeten de aarde zien als het lichaam van God.’ Wat vind je daarvan?
“Een mooie en belangrijke metafoor. Het helpt ons om respectvol met de aarde om te gaan. Het dualisme tussen materie en geest – en de hogere waardering van de laatste – wordt binnen de feministische ecotheologie vaak aangewezen als bron van ellende. Het is, denk ik, inderdaad één van de oorzaken waardoor we de aarde zijn gaan beschouwen als ding waarmee we mogen doen wat we willen.”
De aarde is het lichaam van God, maar ‘Gaia is God niet’, staat er in de tien geboden voor het milieu. Waar zit het onderscheid?
“De aarde is niet zo heilig dat je er helemaal niks mee kan doen. Vandana Shiva zegt: ‘de heiligheid van het woud betekent: je mag m’n vruchten plukken, maar de bomen niet kappen.’ We hebben de schepping van God gekregen, maar uiteindelijk is de aarde van God, we kunnen ons haar niet toe-eigenen.”
Is dat niet tegenstrijdig?
“Het is een spanningsveld: we hebben de aarde in bruikleen, maar dat betekent niet dat we ermee mogen doen wat we willen. We zijn van de aarde afhankelijk om te overleven, maar je neemt niet meer dan je nodig hebt en sowieso niet meer dan ze kan geven.”
Het goddelijke aanwezig in de natuur: is dat niet heidense gedachte?
“In Laudato Si’ staat: ‘het heelal ontwikkelt zich in God die het geheel vervult. Er is dus een mysterie te aanschouwen in een blad, een pad, de dauw, het gelaat van de arme.’ Als de paus het al zegt… De natuur heeft wel iets heiligs, het is meer dan steen en water. Ook Franciscus van Assisi noemde de dieren en planten, de zon en de maan zijn ‘broeders en zusters’.”
Je haalt ook inspiratie uit niet-christelijke bronnen, zo verwijs je naar zenboeddhist Thich Nhat Hanh die zegt: ‘wij zijn de aarde’.
“Op die retraite over Laudato Si’ gingen we meditatief kleien. Ik besefte me: de klei die ik nu in mijn hand heb is de aarde en als ik sterf keer ik letterlijk terug naar de aarde. Mijn lichaam valt uit elkaar en alle moleculen die daar nu deel van uitmaken zullen ergens anders terechtkomen: in een plant of in het water. Als dat besef diep tot je doordringt, kun je zo’n uitspraak als ‘wij zijn de aarde’ beter begrijpen.”
Paus Franciscus betoont zich een ware klimaatactivist. Volgens hem maakt het geloof in oneindige groei de aarde kapot. De markt en technologie gaan het niet voor ons oplossen. We moeten veel minder gaan consumeren en ons beseffen dat alles met elkaar samenhangt. De omslag in levensstijl die hij voorstelt is behoorlijk radicaal. Denk je dat die ook realistisch is?
“Ik denk dat het nodig is, wat hij voorstelt, maar 100% realistisch is het niet. Het gros van de mensen heeft te veel vertrouwen in technologische oplossingen en wil niet zelf veranderen. Wie geld heeft stapt over op een elektrische auto, maar gaat er niet minder om rijden.”
Heeft zijn encycliek een verandering op gang gebracht?
“Dat wel, het is het makkelijker geworden een duurzame voet tussen de deur te krijgen. Franciscus was trouwens niet de eerste. De vorige paus, Benedictus XVI, kwam in 2009 met de ‘tien geboden voor het milieu’. En ook paus Johannes II was er al mee bezig. Franciscus wijdt er voor het eerste een hele encycliek aan, waarin hij steeds de samenhang tussen alles benadrukt. Het is niet alleen een ecologisch, maar ook een sociaal en economische probleem: we moeten het dus integraal oplossen. In de kerk is iedereen begaan met armoede, nu wordt het duidelijk dat duurzaamheid hier een cruciale rol in speelt.”
Alleen overbevolking noemt hij niet, dat blijft een omstreden punt binnen de kerk?
“Het had hem gesierd als hij dat wel had aangekaart. Natuurlijk speelt overbevolking ook mee. Het is goed om mensen voor te lichten over anticonceptie en de katholieke kerk zou haar verantwoordelijkheid moeten nemen. Maar misschien was het een bewuste strategie: als hij het wel had genoemd, had hij te veel mensen tegen zich in het harnas gejaagd en was het totale effect kleiner geweest.”
Je parochie, de katholieke Sint Petrusbandenkerk in Driebergen is nu een jaar aangesloten bij het landelijke project ‘Groene Kerken’. Wat houdt dat in?
“Als groene kerk beloof je per jaar minstens één stap richting duurzaamheid te zetten. We scheiden ons afval, hebben ledverlichting en extra isolatie aangebracht en drinken fairtrade koffie en thee. Ook hebben we vorig jaar honderd kussentjes genaaid van een restpartij gordijnen: om warmer te zitten zonder dat de verwarming hoger hoeft. Ik hoop dat we in onze kerktuin nog eens een moestuin kunnen beginnen. De groenten kunnen we dan aan de voedselbank doneren. Maar er is nog niet genoeg animo, onze kerk is behoorlijk vergrijsd.”
Als lekenvoorganger leid je gebedsvieringen en houd je overdenkingen die met het klimaat te maken hebben. Hoe worden die ontvangen?
“Wisselend. De meeste mensen zijn enthousiast, voor hen is het een eyeopener. Maar anderen vinden dat het onderwerp niet thuishoort in de kerk. Zeker als ik het ook nog eens aan de politiek of economie koppel en bijvoorbeeld zeg dat we naar een circulaire economie moeten. Sommige kerkleden vinden dat de klimaatcrisis losstaat van het geloof. De milieubeweging was altijd meer iets voor geitenwollensokkentypes, misschien heeft het daarmee te maken?
Mijn ervaring is dat je er aandacht voor moet blijven vragen. Ik houd drie tot vier keer per jaar een overdenking en af en toe een thema-avond of gebedsviering. Verder leveren we met een werkgroep elke week een voorbede over duurzaamheid aan de hand van een actuele gebeurtenis. Sommige mensen vinden dat te vaak. Maar we bidden toch ook elke week voor vrede? Ik zie mijn werk als continu zaadjes zaaien en hopen dat er een aantal ontkiemen en vruchtdragen.”
Wat is je belangrijkste boodschap?
“Zorg voor de schepping is duurzaam doen. En dat zit in alle kleine, dagelijkse dingen: wat je eet, waar je boodschappen doet en hoe je ze ophaalt. Duurzaamheid is meer dan een elektrische auto en zonnepanelen, het is een leefstijl. Het komt van binnenuit.”
“Ik zie mijn werk als continu zaadjes zaaien en hopen dat er een aantal ontkiemen en vruchtdragen.”
Hoe pas je ‘duurzaam doen’ in je eigen leven toe?
“We hebben geen auto en eten biologisch. Voedsel is zo belangrijk: het verbindt je direct met de aarde. Onze ramen zijn van driedubbel glas, dus de verwarming hoeft pas laat in het jaar aan. Bankieren bij een eerlijke bank vind ik ook belangrijk. En ik maak en verkoop dus bijenwasdoeken: daarmee bespaar je veel verpakkingsmateriaal. Ik vind het bovendien heel fijn om iets praktisch te doen naast al het denken, lezen en schrijven.
Verder betekent duurzaam doen vooral: veel genieten. Juist omdat we geen auto hebben, zijn we meer buiten. Ik word me bewust van mijn omgeving en verwonder me over een prachtige ijsvogel die ik vanuit de auto nooit had gezien. Dat ervaar ik als een geschenk.”
Wat is de grootste misvatting over duurzaamheid?
“Veel mensen willen hun leefstijl niet veranderen omdat ze bang zijn erop achteruit te gaan. Maar sober leven betekent niet op een houtje bijten. Integendeel: minder is juist meer! Voor boodschappen fiets ik naar de biologische boer net buiten het dorp. Ze hebben prachtige producten, je eet automatisch uit het seizoen, de fietstocht is heerlijk. Daardoor ervaar ik meer binding met de natuur. Ik word er gelukkig van en het versterkt mijn motivatie om duurzaam te leven.
Ook met een kleinere voetafdruk kun je op vakantie. Je hoeft niet met het vliegtuig. Ik voel me gezegend dat mijn gezin supergelukkig wordt van een fietsvakantie. We kwamen in Denemarken eens terecht op een natuurkampeerterrein waar verder niemand was, overal hingen pruimen, appels, bramen, frambozen. De kinderen konden naar hartenlust spelen. Het voelde als het paradijs.”
Is er hoop voor de toekomst?
“Bij een kleine groep is het besef doorgedrongen dat het anders moet. Bij de grote meute nog niet. Schiphol groeit nog steeds. Het is dus een zaak van lange adem. Aan de andere kant zie je wel dat er op grote schaal steeds meer naar integrale oplossingen wordt gezocht – vaak gevoed door initiatieven van onderaf. Kijk naar minister Schouten met haar visie op kringlooplandbouw. Het is nog een plan, maar het gaat in elk geval de goede kant uit. Er gebeurt ook veel wel en dat is hoopvol.
Wat zou kunnen helpen is de verwondering over de natuur cultiveren. Jonge kinderen hebben die verwondering nog, ze staan er helemaal voor open. Op een gegeven moment verdwijnt dat. We zouden met de kerk op excursie moeten gaan in de natuur om de verbinding te ervaren en die verwondering vast te houden.”
Enkele weken geleden heb ik verwachtingsvol een heleboel potjes met aarde gevuld. En in elk bakje een zaadje gestopt. Kruiden en velerlei soorten groenten mogen nu gaan ontkiemen, wortelen en groeien. En ik kijk ernaar uit om de kleine frêle plantjes straks in de volle grond te kunnen zetten.
In de tuin ‘ontwaken’ inmiddels plantjes die er al in stonden van de vorige eigenaar uit hun winterslaap. Net als de vaste struiken die straks rode en zwarte bessen zullen geven. Ze staan mooi in de knop te wachten op zon en regen. En ik heb er een rotsvast vertrouwen in dat broeder zon en broeder wind en wolken er alles aan zullen doen om de benodigde dekens van water en licht over de dorstige koude grond uit te komen spreiden. De lentetijd is de zaaitijd. Een tijd van hoopvol uitzien.
Mensen vertellen mij dat ze door te tuinieren de seizoenen dieper en directer beleven. En zelfs ook, door de seizoenen heen, het liturgische jaar intenser beleven. De Paastijd, met de voorafgaande vastentijd (als de voorraden opraken), vertelt het verhaal van de zaadkorrel die in de aarde valt om te sterven, om daarna veelvoudig nieuw leven voort te brengen. Het is het verhaal van de moestuin, van de natuur, van onze zuster Moeder Aarde.
Ik geniet er nu al van, van de tuin en van alle eenvoudige werkzaamheden die een tuinier te doen heeft. Ik hou van het meer directe contact met de aarde en de andere broeders en zusters die Franciscus in zijn Loflied van de Schepselen bezingt. Dit genieten is een erg ‘dichtbij’ genieten. Op je knieën met je blote handen in de aarde wroeten. Een genieten in het ‘hier en nu’. Ik hoef er niet erg ver voor weg.
Mijn ideële beleving van het werk in de tuin past – dat besef ik – bij iemand die dat werk niet perse moet doen. Ik hoef niet heel hard te werken en buiten mijn grenzen te gaan, zoals dat in het verleden wel af en toe gebeurde. En ik mag tevreden zijn met de oogst zoals ie uitvalt, overvloedig of karig. We gaan het beleven. Het belangrijkste en fijnste aan de tuin is dat ik er genieten mag van alles wat er groeit en bloeit.
De tuin en alles wat zij voortbrengt, leert me de echte waarde van de (h)eerlijke op duurzame wijze geteelde groenten, kruiden en andere gewassen. Ik wil daarom best wel een eerlijke prijs betalen voor heerlijke duurzame producten in natuurwinkels. En achteloos weggooien van voedsel zoals voorheen, dat zul je mij echt niet makkelijk meer zien doen! Ik weet nu wat een tijd erover heen gaat en heel veel zorg totdat het zaadje een volgroeid plantje is!
De FB pagina van Zin in Groen heeft mij ertoe aangezet om “De worsteling van de Groenmens” van Tegenlicht te kijken. Dat heeft behoorlijk indruk achter gelaten bij ons hier !
Wat ik onthouden heb:
1 Minder spullen kopen, zeker elektronica.
En dus meer Marktplaats, spullen lenen en uitlenen, kringloopwinkel
2 Veel minder vlees eten.
Dus we zijn aan het experimenteren met tempeh en zo. Best fijn voedsel en ook nog goedkoop.
3.Vliegen.. sja…. dat wist ik al..
Daarom deden we het ook nooit totdat m’n man ziek werd. Nu zoeken we wel bewust de warmte op met het vliegtuig. Het maakte me wel weer even bewust dat het dus wel echt uitmaakt hoe ver en hoe vaak je gaat…
Na een week van een soort inkeer ontstond er een gevoel van dankbaarheid. Waardering voor al die dingen die we hebben. Da’s prettige oogst!
Ook nog een goede site gevonden: Rankabrand.nl. Wij hebben hem gebruikt als hulp bij aankoop van kleding.
Een duurzame leefstijl en aandachtig leven. Zin in Groen Krimpenerwaard is een nieuw initiatief met een tuin als ontmoetingsplek waar iedereen welkom is.
Groei en groen
Drie jaar geleden trok Rabobank Krimpenerwaard de kar bij de totstandkoming van het rapport ‘Kracht van de Krimpenerwaard’. Doel ervan: de vitaliteit van de Krimpenerwaard vergroten aan de hand van drie pijlers: wonen, leefbaarheid en ondernemen. Waar we kunnen zoeken wij de verbinding om samen in actie te komen en te werken aan een krachtig Krimpenerwaard. De reacties waren veelbelovend en leidden tot meer. Veel meer. Vorig jaar april presenteerde professor Riek Bakker met de Waardcommissie het eindrapport ‘Strategische Visie Krimpenerwaard’.
Het rapport geeft een doorkijk tot 2050: hoe gaan we samen verder om de Krimpenerwaard een vitale én duurzame toekomst tegemoet te laten gaan?
‘Hoe mooi is dat?’ lacht Saskia de Graaf, Financieel Adviseur bij Rabobank Krimpenerwaard. ‘Dit past helemaal bij onze gedachte: krachten bundelen heeft de toekomst. Ik krijg daar energie van.’
SAMEN DUURZAAM STERKER ‘Bij de Rabobank zijn we ervan overtuigd: mensen en bedrijven realiseren de meeste impact in duurzame ontwikkeling als ze samen optrekken’, vervolgt Saskia. ‘Wanneer ze een aandeel nemen in elkaar. Als Rabobank willen wij klanten en hun omgeving versterken bij verduurzaming. We doen dat met onze financiële diensten en met toegang tot kennis en netwerken. Een feit is dat zorg voor mensen, klimaat en natuur vaak hand in hand gaan met nieuwe verdienmogelijkheden en economische ontwikkeling. Nieuwe initiatieven vinden een vruchtbare voedingsbodem, ondernemerszin wordt aangewakkerd.’ Zo kwam het dat in januari Jacqueline Snijders zich meldde. Saskia: ‘Een mooi verhaal, met passie voor de natuur.’
KEERPUNT ‘Aandachtig leven, in een duurzame leefstijl. Dat is wat ik mensen mee wil geven’, begint Jacqueline. ‘Ik heb altijd een druk leven geleid, werk al jaren bij Flokk, fabrikant en marktleider in bureaustoelen, in het Nederlandse designcenter in hartje Rotterdam. Duurzaamheid en maatschappelijk verantwoord ondernemen vormen het fundament van ons bedrijf. Circulaire economie is bij ons een hot item: afval niet bestaat en de materiaalkringloop moet gesloten zijn. Samen met een dealer hebben wij onder andere het gemeentehuis in Krimpen ingericht met bureaustoelen en de Rabobank is een van onze klanten. Zelf doe ik voor ons bedrijf de inschrijving op Europese aanbestedingen. De visie van Flokk luidt ‘Inspire great work’, we geloven in mensen die hun hart en ziel in hun werk leggen. Maar het is met mij zoals met veel mensen in het leven, eens kom je op een keerpunt.’ Even is het stil…
BOODSCHAP ‘Het overlijden van mijn ouders kort na elkaar en het besef dat er meer is in ons leven dan werken, noopten mij tot verandering. Ik houd van mijn werk en blijf dat zeker doen, maar niet meer met de vele uren zoals ik deed. Ik ben een reiziger, organiseer al tien jaar reizen voor jongeren, zoals naar het Schotse Iona. In oktober reisde ik naar een van de mooiste gebieden van Italië: het heuvelachtige Umbrië, het gebied van Franciscus van Assisi, die aandacht vroeg voor kwetsbare mensen en voor de schoonheid van de schepping en leefde in eenvoud. Je hebt niet veel nodig om gelukkig en zinvol te leven, is zijn boodschap. Soberheid in plaats van een wegwerpcultuur, hoe mooi is dat?’
BEWUSTWORDING ‘Ik begon mijn verhaal met onze doelen: duurzame leefstijl en aandachtig leven. Precies wat ik met mijn vriendin Corinne Groenendijk besprak. Corinne is predikant in Krimpen aan den IJssel en helpt mensen in het verdiepen van de eigen geestelijke weg. Samen met Mariëlla van Gemeren van het voormalig Burenerf in Krimpen met haar kennis van permacultuur –de mens samen met de natuur – maakten we plannen, die resulteerden in Zin in Groen Krimpenerwaard. Ons motto? ‘Neem elke dag een moment van rust en begin met groen te doen!’ We bieden een ontmoetingsplek met eigen volkstuin waar we elke vrijdag biologisch moestuinieren, waar je gerust een kopje koffie kunt halen en waar we delen in de oogst. Stilte, bezinning en verbinding zijn onze waarden. Zo organiseren we elke maand een stiltewandeling in de Crimpenerhout, de eerstvolgende op 13 april, wildplukwandelingen en kookworkshops (20 april met wilde groenten uit de natuur), een cursus biologisch moestuinieren en een creatieve en meditatieve cursus. Iedereen kan meedoen.’
VERANTWOORD ‘We spraken over Riek Bakker, de bevlogen initiatiefnemer van de Strategische Visie Krimpenerwaard’, gaat Jacqueline verder. ‘De subtitel van dat rapport luidt: Naar hernieuwd vertrouwen. Mooi! Het is geen twee voor twaalf, maar kwart voor twaalf. Samen kunnen we iets betekenen. Tijdens mijn gesprek op de Rabobank attendeerde Saskia mij op duurzaam beleggen. Een verantwoorde bestemming voor geld, dat past bij mij. Ook oriënteer ik mij erop hoe ik mijn huis energiezuiniger kan maken. De Rabobank brengt partijen bij elkaar tot ‘Slim verbouwen’. Ik had mij al verdiept in hoe de diverse banken aansluiten op mijn gevoel en koos bewust voor de Rabobank. Met Growing a better world together gaan ze de uitdaging aan om de voedselwaardeketen stabieler te maken. In vergelijking met andere banken is de Rabobank echt op een bijzondere manier bezig, vind ik.’
Wat een heerlijk Zin in Groen weekend! Genoten van 2 dagen buiten zijn. En wat is een tuin gezellig! Iedereen komt even aanwaaien ????????☘?
Eerste Zin in Groen Tuinwerkdag zaterdag 7 april
De Zin in Groen tuin gaat langzamerhand vorm krijgen nu de lente is aangebroken! We houden daarom op zaterdag 7 april een tuinwerkdag met vrijwilligers. We kunnen elke helpende hand gebruiken.
We gaan de kruidenspiraal verder aanleggen en de kruidenplantjes planten en de zaden zaaien. Verder gaan we gezamenlijk aan de slag met snoeien, zagen en wieden. Er kunnen bloempotten gevuld worden met aarde en plantjes. De kas met kweekpotjes kan geplaatst worden. De houtsnippers kunnen op de paden uitgereden worden en aan de slootzijde worden verspreid. Pallets kunnen gevuld worden met aardbeienplantjes. Kortom, er is genoeg te doen!
Houd je van tuinieren? En wil je de handen uit de mouwen steken voor onze gemeenschappelijke tuin en vind je het gezellig dat met elkaar te doen? Dan ben je van harte welkom om mee te helpen! We starten om 11.00 uur en voor een lunch en een drankje wordt gezorgd. Kan je maar een uurtje helpen, ook prima!
In ons tuinhuis hebben we tuingereedschap staan, maar als je zelf gereedschap hebt voor bovenstaande activiteiten, neem het vooral mee!
Locatie: VTV De Amateur, Populierenlaan 227d, Fuchsia nr 12
Zin in Groen – Centrum voor Gelovig en Groen Leven organiseert 1x per maand op vrijdagochtend stiltewandelingen (eerstvolgende datum 13 april). Ook is er op 20 april een excursie & kookworkshop met wilde groenten bij Eendenkooi Bakkerswaal. Eten uit de pure natuur! Kijk voor verdere beschrijving op onze website www.ziningroenkrimpenerwaard.nl. Vanaf april tuinieren we wekelijks op vrijdag.
